همه چیز درباره انحراف بینی و یافته های حاصل از جراحی آن

اجزای فرایند اولیه اصلاح انحراف بینی به شرح زیر است: استئوتومی برای اصلاح انحراف استخوان، اصلاح انحراف تیغه بینی، دستکاری سپتوم پشتی برای اصلاح انحراف غضروف جانبی فوقانی و اصلاح مشکلات عملکردی (دستکاری برای اصلاح فروپاشی دریچه داخلی و هیپرتروفی شاخک تحتانی). نمی توان گفت بیش از حد بر تصحیح عدم تقارن نوک و سوراخ بینی تاکید شده است، زیرا اگر عدم تقارن نوک و سوراخ بینی اصلاح نشود، بعید است که بیماران ارزیابی های مطلوبی را از نظر زیبایی شناسی ارائه دهند. عدم تقارن نوک، انحراف کلوملا و عدم تقارن سوراخ بینی در درجه اول ناشی از مشکلات غضروف جانبی تحتانی است، که شامل انحراف در شکل کرورای داخلی،اختلاف در ارتفاع کرورای داخلی، و عدم تقارن یا دگر شکلی کرورای جانبی است . اما انحراف سپتوم دمی (انتهایی) و پشتی که علت مهم تری است نیز باید اصلاح شود. گرافت (پیوند) پایه ستونی، اصلاح هر گونه اختلاف در ارتفاع کرورای داخلی  ،اصلاح کرورای جانبی، برای اصلاح دگر شکلی غضروف جانبی تحتانی،  بسته به نوع آن، مورد نیاز است. به منظور اصلاح انحراف سپتوم انتهایی، از کوتاه کردن تیغه انتهایی، تغییر موقعیت و یا تکنیک برش و بخیه استفاده می شود. جراحی برای اصلاح انحراف تیغه پشتی با ترکیب یک پیوند برش و اسپلینت (حمایت خارجی)، پیوند پخش کننده و / یا تکنیک کلاکینگ بخیه انجام می شود. علاوه بر این، هنگام اصلاح انحراف بینی،  نباید از اصلاح عدم تقارن لبه باله ای شکل و پایه باله ای شکل برای دستیابی به تقارن نوک و سوراخ بینی غافل شد.

بینی دارای انحراف که با عنوان انحنای بینی نیز شناخته می شود، به عنوان شرایطی تعریف می شود که در آن بینی از خط میانی عمودی صورت پیروی نمی کند.انحراف بینی هم جنبه عملکردی و هم زیبایی دارد که نمونه ای از جنبه عملکردی آن،  انسداد بینی است. اصلاح انحراف بینی یکی از مهمترین جنبه های چالش برانگیز جراحی بینی است و جراحان باید راه حل های کاربردی و زیبایی شناختی را بررسی کنند.انحراف بینی شامل انحراف در استخوان بینی، سپتوم (تیغه میانی)، و غضروف جانبی فوقانی و تحتانی است.

در واقع انحراف بینی یکی از چالش برانگیزترین ناهنجاری هایی است که در جراحی بینی با آن روبرو هستیم. این عارضه نشان دهنده مجموعه ای از چندین انحراف و کج شدگی تشریحی است که شدیدترین و پیچیده ترین شکل آن تغییر شکل تیغه بینی است. انحراف قسمت سپتوم (تیغه بینی) باعث ایجاد مشکلات تنفسی و زیبایی می شود.

بنابراین، مولفه های فرایند اولیه اصلاح انحراف بینی به شرح زیر است: استئوتومی برای اصلاح انحراف استخوان، اصلاح انحراف سپتوم، دستکاری سپتوم پشتی برای اصلاح انحراف غضروف جانبی فوقانی و اصلاح مشکلات عملکردی (دستکاری برای اصلاح داخلی فروپاشی دریچه و هیپرتروفی شاخک تحتانی) بسیاری از مطالعات در مورد اصلاح انحراف بینی، عمل جراحی را همراه با تکنیک های یاد شده پوشش داده اند. همزمان ، از آن جایی که تقربیا تمام بینی های دارای انحراف ، شامل انحراف در نوک، کلوملای مورب، یا عدم تقارن سوراخ های بینی هستند، دستیابی به نتیجه مطلوب در اصلاح انحراف بینی بدون اصلاح آن مشکلات دشوار است.(شکل ۲)

نوک و سوراخ بینی متقارن معیار زیبایی بینی است. هنگامی که عدم تقارن در نوک، کلوملا یا سوراخ بینی ، به این دلیل که این نواحی به طور کامل اصلاح نشده اند، وجود داشته باشد، احتمالاً بیمار ناراضی خواهد بود و اعتبار آن جراح دچار خدشه می شود. بنابراین، جراحان باید بر روی انحراف نوک و کلوملا و همچنین اصلاح انحراف چارچوب استخوانی و میانه تاق تمرکز کنند.

عدم تقارن نوک، انحراف کلوملا و عدم تقارن سوراخ بینی ناشی از آن به دلیل مشکلات غضروف جانبی پایینی است. نمونه هایی از مشکلات غضروف جانبی تحتانی عبارتند از :

• انحراف کرورای داخلی
• اختلاف در ارتفاع کرورای داخلی
• عدم تقارن یا تغییر شکل کرورای جانبی

 با این حال، عدم تقارن نوک و سوراخ بینی صرفاً از نامتقارن بودن غضروف های جانبی پایینی ناشی نمی شود. انحراف تیغه بینی علت شایع تری است و اکثر موارد مربوط به انحراف نوک/کلوملا و عدم تقارن سوراخ های بینی ارتباط نزدیکی را با انحراف سپتوم انتهایی و پشتی نشان می دهند. مکانیسمی که از طریق آن انحراف تیغه دمی باعث انحراف کلوملا می شود این است که سپتوم انتهایی منحرف شده، کرورای میانی را به سمت جانبی حرکت می دهد. سپتوم پشتی منحرف شده با حرکت دادن گنبد به کناره در غضروف جانبی تحتانی و کرورای جانبی به انحراف نوک و کلوملا کمک می کند.

بنابراین، جراح در هنگام اصلاح عدم تقارن کلوملا و سوراخ بینی، باید سپتوم دمی (انتهایی) و پشتی و همچنین عدم تقارن غضروف جانبی تحتانی را اصلاح کند. در نهایت، یک لبه باله ای جمع شده یک طرفه، یک لبه باله ای نامتقارن یا عدم تقارن عرض قاعده باله ای می تواند باعث عدم تقارن سوراخ بینی شود.

با این حال، عدم تقارن نوک و سوراخ بینی صرفاً از نامتقارن بودن غضروف های جانبی پایینی ناشی نمی شود. انحراف تیغه بینی علت شایع تری است و اکثر موارد مربوط به انحراف نوک/کلوملا و عدم تقارن سوراخ های بینی ارتباط نزدیکی را با انحراف سپتوم انتهایی و پشتی نشان می دهند.

اصلاح مشکلات غضروف جانبی تحتانی

هنگامی که انحراف یا پیچ خوردگی کرورای داخلی علت انحراف کلوملا یا نوک نامتقارن باشد، اصلاح قطعی این است که کرورای داخلی با استفاده از گرافت (پیوند) پایه ستونی صاف شود. سپتوم به عنوان  بافت دهنده در پیوند پایه ستونی ترجیح داده می شود زیرا زمانی که اصلاح سپتوم به عنوان بخشی از اصلاح انحراف بینی انجام می شود، می توان غضروف  بافت دهنده را به دست آورد. اگر جراح تشخیص دهد که استفاده از غضروف تیغه بینی نامناسب است، می توان از غضروف کانکال (پوسته ای ) استفاده کرد. سیمبا کانکا محل اهداکننده ارجح است زیرا از کانکا کاووم بلندتر است. هنگام انجام پیوند پایه ستونی ، راس سوراخ بینی مهمترین نقطه مرجع برای ایجاد سوراخ بینی متقارن است. جراح باید کرورای داخلی را به گرافت پایه ستونی با راس سوراخ بینی که در دو طرف یک خط افقی قرار دارد ثابت کند. به این ترتیب در این روش، می توان ارتفاع یکسانی از سوراخ های بینی چپ و راست را به دست آورد و هرگونه عدم تقارن طویل گنبد باله ای یا کرورای جانبی را می توان به راحتی با بخیه زدن یا برداشتن سگمنتال  (قظعه ای) اصلاح کرد. برعکس، اگر موقعیت گنبد به جای ارتفاع سوراخ بینی، به عنوان نقطه مرجع استفاده شود ودر ابتدا آن تنظیم شود، عدم تقارن باقیمانده ارتفاع سوراخ بینی به راحتی اصلاح نمی شود.تفاوت در ارتفاع کرورای داخلی در دو طرف باعث عدم تقارن سوراخ بینی می شود زیرا ارتفاع های نوک سوراخ بینی در دو سمت چپ و راست متفاوت می شود. به منظور اصلاح این امر، باید کوتاه کردن پایک داخلی بلندتر یا طویل کردن پایک داخلی کوتاهتر انجام شود.

کوتاه کردن پایک داخلی بلندتر

پس از برش یک بخش کلوملار از پایک داخلی بلندتر، یک بخیه همپوشاننده انجام می شود.

طویل کردن پایکداخلی کوتاه تر

یک شکاف با بریدن یک بخش کلوملار در پایک  داخلی کوتاه تر ایجاد می شود و یک گرافت ستونی کلوملا انجام می شود .کرومرای جانبی تغییر شکل یافته یا کرومرای جانبی نامتقارن نیز در عدم تقارن نوک و انحراف کلوملا نقش دارد.

کمانش (خمش )کرورایجانبی

برای اصلاح کمانش خفیف کرورای جانبی می توان از بخیه کنترل تقعر استفاده کرد. در موارد شدید تر ممکن است نیاز به پیوند ساقی جانبی باشد.

عدم تقارن در طول کرورای جانبی

جابجایی انتهایی پایک جانبی، که از مجموعه لولایی در سمت کوتاه تر جدا می شود، یا کوتاه کردن پایک جانبی در سمت بلندتر انجام می شود. کوتاه کردن پایک جانبی با استفاده از تکنیک بخیه برش و همپوشانی در جانبی ترین قسمت پایک جانبی انجام می‌شود.

اصلاح انحراف سپتوم انتهایی (دمی) و پشتی

اصلاح انحراف سپتوم دمی و پشتی بخش مهمی از جراحی برای اصلاح نوک منحرف شده و کلوملا است.

اصلاح انحراف سپتوم انتهایی (دمی)

انحراف قدامی – خلفی سپتوم دمی به شرح زیر اصلاح می شود:

در یک مدل ، اسپاین (خار) قدامی بینی (ANS) روی خط وسط قرار می گیرد و سپتوم دمی روی ANS قرار می گیرد و غضروف تیغه دمی به دلیل طول بیش از حد آن در الگوی C یا S منحرف می شود . اصلاح این نوع انحراف نیاز به کوتاه کردن سپتوم انتهایی دارد و می‌تواند از طریق برداشتن سگمنتال (قسمتی یا قطعه ای) سپتوم انتهایی  یا تکنیک برش و بخیه انجام شود.

برداشتن قطعه ای غضروف سپتوم دمی

پس از جابجا کردن انتهای خلفی پایه دمی (انتهایی) L شکل از تاج آرواره ای و  ANS، برداشتن قطعه ای طول اضافی انجام می شود . سپس یک پایه L  شکل انتهایی کوتاه شده روی پریوستئوم (پوشش استخوانی) ANS ثابت می شود. برای ثابت کردن انتهای دمی غضروف سپتوم دمی با بافت نرم ANS از بخیه شکل هشت انگلیسی استفاده می شود.

بنابراین هنگام انجام برش باید بافت نرم کافی روی ANS باقی بماند. اگر انحنای مقعر در سپتوم دمی حتی پس از برداشتن سگمنتال خود به خود از بین نرود، باید در سمت مقعر برش انجام شود و پیوند اسپلینتینگ (حمایت خارجی) اعمال شود.

روش برش و بخیه زدن

یک سپتوم دمی منحرف شده در محدب ترین قسمت بریده می شود، و پس از آن انتهای بریده شده روی هم قرار گرفته و به هم بخیه می شود. یک گرافت اسپلینت با استفاده از غضروف سپتوم برداشته شده برای برداشتن زیر مخاطی (SMR) باید برای ایجاد حمایت پایدارتر در سمت مقعر اعمال شود .

جراحی انحراف بینی یکی از مواردی است که با هدف درمان و برای بهبود مشکلات تنفسی می باشد. سوالی که ممکن است برای افراد پیش آید اینست که انحراف بینی چیست؟ در پاسخ به این سوال باید گفت  ساختمان بینی به گونه ای است که دارای تیغه ی است که بینی را به دو قسمت تقسیم کرده است که در یک طرف آن بافتهای استخوانی و در طرف دیگر بافتهای غضروفی می باشد. این تیغه در بینی مانند ستون در چادر عمل می کند و باعث استحکام بینی می باشد. در صورتی که این تیغه متمایل به کجی و انحراف شود  اختلالاتی در مجرای تنفسی برای فرد به وجود می آورد. امروزه درصد زیادی از افراد دارای مشکل انحراف بینی می باشند و تنها درصدی از آنها اقدام به درمان می کنند که دارای مشکلات تنفسی باشند.برای انجام این جراحی باید به متخصص گوش و حلق وبینی در تهران مراجعه کنید.

روش جراحی جامع برای اصلاح انحراف بینی

روش کار

۷۶ بیمار که با انحراف بینی مادرزادی یا پس از سانحه مراجعه کرده بودند، در این مطالعه وارد شدند. همه بیماران با استفاده از یک روش درمانی اصولی تحت سپتورینوپلاستی باز (جراحی بینی باز) قرار گرفتند. نتایج رضایت بیماران سنجش و ارزیابی شد.

یافته‌ها

دوره ی نقاهت پس از عمل بدون عوارض بود. عوارض جزئی به صورت هیپواستزی گذرا در نوک بینی در ۴ بیمار و به صورت اِدِم طولانی مدت در نوک بینی در ۱۰ بیمار مشاهده شد. انحراف قابل توجه بینی در ۳ بیمار مشاهده شد که تنها ۱ مورد نیاز به جراحی ثانویه داشت. همه بیماران بهبود راه تنفسی بینی خود را گزارش کردند و درصد رضایت از زیبایی ظاهری بینی در آنها به شرح زیر بود: بسیار راضی (n = 57، ۷۵%)، راضی (n = 18، ۲۳.۷%)، و ناراضی (تعداد = ۱، ۱.۳٪).

نتیجه گیری

یک روش درمانی ساده و جامع برای اصلاح انحراف بینی ارائه شده است که در نتیجه زیبایی و تنفس بهتری و مطلوب تری در دراز مدت به همراه دارد. این رویکرد می‌تواند انحراف‌ بینی را در قسمت های مختلف آناتومیک اصلاح کند و به جراح کمک می‌کند تا انحراف بینی را با شیوه‌ای مؤثر جراحی کند.

کل هرم بینی ممکن است در انحراف بینی دخیل باشد. گاهی اوقات، انحرافات ممکن است موضعی، با درجات مختلف تغییر شکل در قسمت بالایی، میانی یا پایینی باشد. طبقه بندی انحرافات برای تجزیه و تحلیل و دسته بندی ناهنجاری های پاتولوژیک مفید خواهد بود.

الیس و گیلبرت، درجات و طبقه بندی مختلفی برای انحراف بینی استفاده کردند: در نازیون، در سطح راینیون و ترکیبی از هر دو. Rohrich و همکاران ۳ نوعِ اصلی، انحراف بینی را پیشنهاد کردند :

• انحراف تیغه دمی
• تغییر شکل پشتی مقعر
• تغییر شکل پشتی محدب

این یک مطالعه گذشته نگر بر روی ۷۶ بیمار است که با انحراف بینی با درجات متغیر انسداد بینی مراجعه کرده بودند (جدول ۱). همه بیماران با استفاده از روش مشابه تحت سپتورینوپلاستی باز قرار گرفتند.شرح حال دقیق پزشکی و معاینه بالینی انجام شد. اسکن توموگرافی کامپیوتری (سی تی اسکن) انجام شده است.

یک برش ستونی پله ای، همراه با برش های حاشیه ای دو طرفه ایجاد می شود(شکل۱A) پوست و بافت‌های نرم در سطح زیر SMAS (سیستم عضلانی آپونوروتیک سطحی) بالا می‌روند. بافت‌های نرم روی طاق استخوانی در قسمت مافوق پریوستیوم بالا می‌روند. در مرحله بعد، کاهش قوز پشتی بینی برای هر قوز همزمان انجام می شود. رباط interdomal و medial crura باید از هم جدا شوند (ناحیه سپتوم غشایی بین سپتوم میانی و سپتوم دمی باید تا حد امکان دست نخورده باقی بماند). زاویه سپتوم قدامی با برداشتن بافت نرم از بین crura داخلی تا استخوان فک مشخص می شود. این امر موقعیت و نمایش عالی از سپتوم دمی را فراهم می کند. با شروع از زاویه سپتوم قدامی، فلپ های سپتوم ساب موکوپریکندریال و ساب موکوپریوستئال به صورت دو طرفه بالا می روند، سپس ULC ها از سپتوم جدا می شوند. کالبد شکافی گسترده اتصالات رباط های اطراف ستون فقرات قدامی بینی یا ستون فقرات قدامی بینی ماگزیلا یک برآمدگی استخوانی در جمجمه است که به عنوان نقطه عطف سفالومتری عمل می کند.[ امکان دسترسی به سپتوم دمی را از زاویه سپتوم قدامی به ستون فقرات بینی، تاج فک بالا و کف بینی در این ناحیه فراهم می کند.

این امر همچنین اثرات تعادل ناپایدار یک نیام متراکم را بر روی آن آزاد می کند. سپتوم یک کیسه هوایی برای قرار دادن سپتوم دمی در موقعیت جدید خود ایجاد می کند و موقعیت و نمایش عالی را به کل سپتوم غضروفی و استخوانی می دهد. اگر تیغه دمی نیاز به کوتاه شدن داشته باشد، برداشتن قسمتی از سپتوم غضروفی انجام می شود. غضروف به آن اجازه می دهد تا به خط وسط برگردد

آزاد کردن سپتوم دمی از اتصالات آن، از جمله تاج فک بالا، حتی در صورت عدم وجود انحراف تیغه دمی، به صاف کردن سپتوم منحرف شده کمک می کند. سپتوپلاستی مرکزی سپتوم میانی انجام می شود. برداشتن معمولی غضروف منحرف شده و اتصال غضروفی استخوانی با حفظ L-استرات پشتی و دمی انجام می شود.

در غیاب انحراف عمده میانی سپتوم، برش محدود، ضعیف شدن غضروف و آتل ممکن است برای اصلاح این ناهنجاری های حداقلی استفاده شود. بخش انحرافی باقیمانده از صفحه عمود بر استخوان اتموئید با حرکت دقیق استخوان اتموئید به سمت خط وسط، اصلاح می شود و مراقب باشید که آن را در قسمت فوقانی نشکنید. یک ابزار بلند، مستقیم و پهن، به عنوان استئوتوم ۱۰-۱۵ میلی متری، می تواند برای موبیلیزاسیون استفاده شود. در صورت وجود انحراف شدید، می توان تا حدی توسط فورسپس تاکاهاشی آن را برداشت. این یک گام مهم نه تنها برای ترمیم استخوان اتموئید بلکه برای کمک به تراز کردن هرم استخوانی است. این امکان حرکت آزادانه استخوان بینی پس از استئوتومی را فراهم می کند. ما این مرحله را “سپتوپلاستی سفالیک” می نامیم.

دلایل انحراف بینی

۱.  به دلیل ضربه به بینی در اثر حوادثی نظیر تصادف و افتادن از ارتفاع
۲.  مادرزادی از بدو تولد در فرد وجود دارد.

تشخیص انحراف بینی

برای تشخیص انحراف بینی توجه به علائم آن می باشد. در صورت مشاهده علائم این اختلال باید به پزشک متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کنید پزشک در ابتدا معایناتی بر بینی انجام می دهد و در صورتی که نیاز به بررسی بیشتر و دقیق تری وجود داشته باشد از آندوسکوپی  و یا سی تی اسکن استفاده می کند که روش های ساده برای تشخیص انحراف بینی می باشد.

علائم و نشانه های انحراف بینی

۱.  مشاهده گرفتگی در یکی از طرفین یا هر دو طرف بینی
۲.  مشاهده عفونت های زیاد سینوسی
۳.  احساس درد در قسمت صورت
۴.  خون دماغ شدن های مکرر
۵.  آبریزش بینی به طور غیر عادی
۶.  خروپف کردن در هنگام خواب
۷.  سردرد های مکرر

جراحی انحراف بینی

برای درمان انحراف بینی روش هایی وجود دارد که با توجه به تشخیص پزشک متخصص انجام می شود. یکی از این روش ها استفاده از دارودرمانی می باشد که معمولا برای افرادی که دارای انحراف بینی خفیف می باشند تجویز می شود. روش دیگر درمان جراحی بینی سیتوپلاستی می باشد. در این جراحی در قسمت تیغه بینی برش کمی ایجاد می شود و با برداشتن استخوان یا بافت غضروفی اضافه کجی بینی برطرف شده و مجرای تنفسی بینی باز می شود. این جراحی با بی حسی موضعی انجام می شود. این جراحی را می توان با جراحی زیبایی بینی انجام داد که به آن سیتوراینوپلاستی می گویند. همچنین جراحی انحراف بینی نیز با جراحی درمانی سینوس ها به طور همزمان قابل انجام می باشد.